Gecikmiş Bir Sonbahar Yazısı
Eylül ayı sonunda bir günden: Bazı günler buzdolabı ekstra ilgi bekliyor, beklemiş meyveleri komposto, sütleri peynir, salatalıkları turşu yapmak gerekiyor. Bugün öyle bir gündü. İnsan bunların hepsini yapıp bir kenara koyunca kendini mutlu hissediyor. Üretmenin mutluluğu. Ziyan olmadı, "üredi" hissi. Bazı günler düdüklü günü olarak sayfalara geçiyor. Düdüklülerce nohut, buğday, mercimek, fasulye haşlayıp paket paket buzluğa kaldırmanın haklı gururunu yaşamak diye de bir şey var hanımlık literatüründe. Zor zamanda bu hazır bakliyatlarla hiç öyle 'akşamdan suya koy' polemiği yaşamadan hop bir çorba, bir salata yapıvermenin dayanılmaz hafifliği diye de bir şey var. Ya da buzluk doldurma günleri, 1 kilodan köfte yapıp buzdolabı poşetlerinde buzluğa atmak, 5-6 yufkadan börek sarıp buzluğa atmak, buzlukta her daim bir mozaik pasta hazır tutmak veya dolma hazırlayıp çiğken buzluğa atmak, kemik suyu hazırlayıp karton bardaklarda buzlukta saklamak. Hepsi hayatı ç